Θάνος Μικρούτσικος: Με τη μεταφυσική δεν τα πάω καλά. Ομως πώς αλλιώς να εξηγήσω αυτά που συνέβησαν με τη Ρόζα. Προς τα τέλη του 1985 ο Αλκαίος μού έστειλε τους στίχους της Ρόζας. Δύο βδομάδες αργότερα κάθισα στο πιάνο κι έγραψα τη μουσική σχεδόν μονορούφι.
Ηταν όμως μεσημέρι κι επειδή δεν ήθελα να ανησυχήσω τους γείτονες είχα βάλει στο πιάνο τη σουρντίνα με αποτέλεσμα ο ήχος να είναι πνιχτός, ενώ εγώ τραγουδούσα χαμηλόφωνα. Ετσι η ηχογράφηση στο παλιό μου μαγνητόφωνο ήταν επιεικώς απαράδεκτη. Δεν ακουγόταν με τίποτα. Εκείνο τον καιρό ετοίμαζα τον δίσκο «Η αγάπη είναι ζάλη» με τη Χαρούλα.
Είχα γράψει αρκετά τραγούδια, αλλά ταυτοχρόνως την έβαζα να ακούσει και κάποια παλιότερα για να διαλέξουμε και κάποιο απ’ αυτά. Οταν έβαλα τη μαγνητοταινία στην οποία υπήρχε η ηχογράφηση της Ρόζας, μετά από 30 δευτερόλεπτα ακρόασης η Χαρούλα μού είπε να προχωρήσω στο επόμενο.
Δέκα χρόνια αργότερα, το 1996, ετοιμάζω τον δίσκο με τον Δημήτρη Μητροπάνο «Στου αιώνα την παράγκα». Ιδια διαδικασία. Είχα ήδη γράψει για τον Μήτσο καινούργια τραγούδια αλλά επίσης του έβαζα να ακούσει και παλιότερα.
Ανέσυρα εκείνη τη μαγνητοταινία με τη Ρόζα, γιατί υπήρχαν αρκετά ανέκδοτα εκεί, κι όταν άρχισε το τραγούδι σηκώθηκα από τη θέση μου με πρόθεση να πατήσω forward.
Εκείνη τη στιγμή ο Μητροπάνος μού άρπαξε με δύναμη το χέρι μου και σχεδόν ουρλιάζοντας φώναξε «Ασ’ το!» Γνωρίζουμε όλοι τι έγινε και τι εξακολουθεί να γίνεται με αυτό το τραγούδι. Πώς να μην πιστέψεις, λοιπόν, στα θαύματα;
