Ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο σπουδαίος μας λαϊκός ερμηνευτής, γεννήθηκε στην Αγία Mονή, μια συνοικία στα Τρίκαλα – από την οποία καταγόταν η μητέρα του – στις 2 Απριλίου του 1948. Μεγάλωσε χωρίς τον πατέρα του, τον οποίο γνώρισε στα 29 του χρόνια.
Μέχρι τα 16 του νόμιζε πως είχε σκοτωθεί στον Εμφύλιο Πόλεμο, όταν ήρθε ένα γράμμα το οποίο έλεγε πως ζει στην Ρουμανία.
Ο πατέρας του καταγόταν από ένα χωριό της Καρδίτσας το Καππά. Από μικρός δούλευε τα καλοκαίρια για να βοηθήσει τα οικονομικά της οικογένειας του. Πρώτα ως σερβιτόρος στην ταβέρνα του θείου του και ύστερα στις κορδέλες κοπής ξύλων.
Μετά την τρίτη γυμνασίου, το 1964, μετέβη στην Αθήνα να ζήσει με τον θείο του στην οδό Aχαρνών. Προτού τελειώσει το γυμνάσιο άρχισε να εργάζεται ως τραγουδιστής. Παράλληλα, οργανώθηκε στη Νεολαία των Λαμπράκηδων, καθώς είχε ήδη πολιτικοποιηθεί από νωρίς, δεχόμενος μάλιστα απειλές ότι δε θα τον άφηναν να σπουδάσει λόγω των αριστερών του καταβολών.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος έχει ερμηνεύσει πολλά από τα κορυφαία ζεϊμπέκικα στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.
Ένα από αυτά είναι και το «Σβήσε το φεγγάρι» που κυκλοφόρησε το 2005 στο album: «Πες μου τ’ αληθινά σου». Ένα τραγούδι σε μουσική του Στέφανου Κορκολή και στίχους του Νίκου Μωραΐτη που η ιστορία του συγκινεί:
Ο στιχουργός του κομματιού Νίκος Μωραΐτης αποκαλύπτει χαρακτηριστικά:
“Ε, εντάξει. Εδώ είναι πάλι τα μαγικά του Στέφανου. Ο Στέφανος είναι ο άνθρωπος που μπορεί να πάρει ένα στίχο σου κι άμα τον συγκινήσει, θα κάτσει το ίδιο δευτερόλεπτο στο πιάνο και θα γράψει κάτι που θα μείνεις μετά άναυδος. Ο στίχος ήρθε ουρανοκατέβατος, την ώρα που οδηγούσα. Όλα έτσι μου έρχονται. Όταν έγραψα τον στίχο, τον κράτησα και κάποια στιγμή μου λέει ο Στέφανος:
– Νίκο, θα κάνουμε Μητροπάνο! Μισό εσύ, μισό η Ρεβέκκα (Ρούσση). Στείλε μου!
Είναι το πρώτο που του στέλνω, είναι το πρώτο που γράφει και… νομίζω ότι ήδη είχαμε «καθαρίσει». Το «Σβήσε Το Φεγγάρι» είναι από τα πολύ αγαπημένα μου κομμάτια. Ήταν και το τελευταίο τραγούδι του Μητροπάνου που χτύπησε κορυφή στα ραδιοφωνικά charts. Βεβαίως, πετύχαμε έναν Μητροπάνο που ήταν άρρωστος, πριν από τη μεταμόσχευση. Ήταν στην πιο δύσκολη στιγμή της ασθένειας. Χρειαζόταν να κάνει αιμοκάθαρση τρεις φορές την εβδομάδα. Το τραγούδι λειτούργησε σχεδόν ερήμην του. Δεν ήταν καν η στιγμή της επιστροφής, του «έχω κάνει την μεταμόσχευση, είμαι γερός, είμαι εδώ». Ήταν η περίοδος του μεγάλου χαστουκιού της υγείας. Είχα πάει στο στούντιο την ώρα που ηχογραφούσε το κομμάτι, αλλά είχα τόση αγωνία που δεν μπορώ να σου πω ότι το χάρηκα. Περισσότερο υπήρχε καρδιοχτύπι: «Θα ‘ναι καλά;», «θα μπορέσει;», «μήπως τον κουράζουμε;». Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν όταν έμαθα ότι στην κηδεία του ήταν το ένα από τα 4-5 τραγούδια που του τραγουδούσαν από πάνω. Βγήκαν και εφημερίδες με τον τίτλο αυτό («Σβήσε Το Φεγγάρι») την ημέρα του θανάτου και της κηδείας αλλά το βασικό για μένα ήταν ότι ο κόσμος μέσα στα τραγούδια που τραγούδησε στο κατευόδιο, τραγούδησε κι αυτό.”
Ακούστε το τραγούδι και διαβάστε στη συνέχεια τους στίχους του
“Φύγε αφού το θέλεις,
πώς να σ’ εμποδίσω,
με τα λόγια δεν μπορώ.
Φύγε αφού το θέλεις,
δε θα τρέξω πίσω,
δε θα σε παρακαλώ.
Φύγε και θα μείνω
στ’ άδειο μαξιλάρι
να μετράω το κενό.
Μόνο όπως θα φεύγεις
κάνε μου μια χάρη:
σβήσε το φεγγάρι,
σβήσ’ το απ’ τον ουρανό μου.
Σβήσε το φεγγάρι,
σβήσε μου τα μάτια,
σβήσε μου τις λέξεις
να μη σε φωνάξω πίσω.
Σβήσε το φεγγάρι,
σπάσ’ το σε κομμάτια
να μη δω που φεύγεις,
να μη σε ξαναγαπήσω.
Σβήσε το φεγγάρι.
Φύγε αφού το θέλεις
με κορμί σκυμμένο,
με το βλέμμα χαμηλά.
Φύγε αφού το θέλεις,
σε καταλαβαίνω,
όποιος φεύγει δε μιλά.
Φύγε και για μένα
μη σ’ ενδιαφέρει,
τίποτα δε σου ζητώ.
Μόνο όπως θα φεύγεις
άπλωσε το χέρι,
σβήσε αυτό τ’ αστέρι,
σβήσ’ το απ’ τον ουρανό μου.”
Πηγές:
Βικιπαίδεια
