Δεν υπάρχουν λόγια τα οποία μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα που σου δημιουργεί το συγκεκριμένο τραγούδι ακούγοντας το. Όπως είχε αναφέρει κάποιος πολύ εύστοχα θεωρείται η εθνική μας μπαλάντα και θεωρώ πως δεν είχε καθόλου άδικο. Ωστόσο πολλές είναι οι ιστορίες που έχουν γραφτεί σχετικά με τις συνθήκες που ενέπνευσαν τον καλλιτέχνη ωστε να δημιουργήσει το συγκεκριμένο τραγούδι.

Η επικρατέστερη ιστορία έχει λίγο ως πολύ τραγικό χαρακτήρα. O Χρήστος Θηβαίος για αρκετό καιρό ήταν ερωτευμένος με μια κοπέλα αρκετά νεότερη του η οποία ωστόσο δεν τον ήθελε και δεν του έδινε σημασία. Εκείνος την παρακαλούσε για αρκετό χρονικό διάστημα και έκανε ότι παιρνούσε απο το χέρι του ώστε να είναι μαζί του.

Κάποια μέρα λοιπόν χτύπησε τον τηλέφωνό του και ήταν εκείνη. Είχε συνειδητοποιήσει πλέον οτι αυτός είναι ο άντρας της ζωής της και τον πήρε για να κλείσουνε ένα ραντεβού σε ένα εστιατόριο για να βρεθούνε. Δυστυχώς το ίδιο βράδυ εκείνη πηγαίνοντας στο ραντεβού σκοτώθηκε με το αυτοκίνητό της. Έτσι ο Θηβαίος έγραψε τους συγκεκριμένους στίχους μέσα απο πυρετό και δάκρυα για την αγαπημένη του.

Ωστόσο ο Θηβαίος το 2013 εμφανίζεται και λέει: “Καμία σχέση”.

Στην εκπομπή του Νίκου Βαρδαλαχάκη “Τραγούδια ψυχής” στην ελληνική Ραδιοφωνία τον Απρίλιο του 2013 διαψεύδει την ιστορία που έχει γραφτεί και έχει κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο “Το τραγούδι το έγραψα σε μια κουζίνα στην Μπολόνια με ένα τεράστιο παράθυρο, το οποίο κοίταγε έναν πλάτανο. Και εγώ ήθελα να κάνω κομμάτια αυτόν τον πλάτανο και να φτιάξω ένα καίκι, ένα καράβι, να ταξιδέψω. Αυτό ήταν η έμπνευσή μου”.

Είναι η πρώτη φορά που το λέω δημόσια, οτι ξεκινούσε με την εξής ευχή:

“Απόψε το παράθυρο

ροδάκινο μυρίζει

κι είναι ανοιχτό και γόνιμο

στη διαστροφή του Ιούλη”.

Έτσι ξεκινούσε “Ήθελα να ζήσω πάρα πολλά πράγματα.. και στην ουσία ποια ήταν η έμπνευση; Να ζήσω πράγματα που δε ζούσα, αλλά η μεγαλύτερη έμπνευση ήταν να δω κάποια στιγμή έναν καλύτερο Χρήστο απο αυτόν τον οποίο ένιωθα. Τ’ όνειρό μου ήταν σε όλη μου τη ζωή να με αποκαλούν “ποιητή”, όταν τώρα στα 49 μου με αποκαλούν “ποιητή”, δεν είναι αυτό που θέλω, παρότι με κολακεύει… αυτό που θέλω είναι να είμαι ιδανικός σύντροφος και ιδανικός πατέρας»

Και κάποια άλλη στιγμή, σε συναυλία στη Ραφήνα: «… θεωρούσα τον εαυτό μου πολύ μικρό, για να μπορέσει να παλέψει με αυτόν τον πλάτανο. Άρχισα έτσι στη φαντασία μου, τον έκανα κομμάτια, τον έκανα καράβι και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα ταξιδέψω πάνω σ’ αυτό το καράβι… Στην ουσία είναι μια καταγραφή ενός ανθρώπου που θα θελε κάποτε να γίνει πιο σπουδαίος απ’ ότι είναι εκείνη τη στιγμή… Στην ουσία να ανεβάζω τον πήχη. Και αυτή η καταγραφή έχει τον τίτλο “Ημερολόγιο”…»

Πηγή:
e-musicevents.gr

Άλλες πηγές:
mousikesebeeries.gr
lifo.gr