Το κομμάτι το πρωτοακούσαμε δύο χρόνια πριν, το 1991, από τη φωνή του Νίκου Παπάζογλου, καθώς ο Σαλονικιός μουσικός το είχε συμπεριλάβει στο δίσκο του ‘Σύνεργα’. Η ιστορία (ειπωμένη και από τον Περίδη και από τον Παπάζογλου) λέει πως κάπου στα τέλη των 80’s ο πρώτος, δάσκαλος κιθάρας, είχε πάει να βρει τον δεύτερο στα παρασκήνια, μετά από ένα live στο Λυκαβηττό, με σκοπό να τον γνωρίσει και να του δώσει μια κασέτα με τα τραγούδια του. Κι αν του αρέσαν, να τα χρησιμοποιήσει για τη μελλοντική δισκογραφία του. Όντως ο Παπάζογλου άκουσε τα τραγούδια του Περίδη και επέλεξε το “Φεύγω” και το “Μάτια Μου” για τον επερχόμενο τότε δίσκο του, τα Σύνεργα. Απέρριψε το μετέπειτα mega hit του Ορφέα, τη “Φωτοβολίδα”.
Αλλά και το “Φεύγω”, είναι ένα από τα πιο γνωστά του τραγούδια του Ορφέα Περίδη και το βρίσκουμε -τραγουδισμένο από τον ίδιο αυτήν τη φορά- στον debut δίσκο του ‘Αχ Ψυχή μου Φαντασμένη’ (1993).
Σε συνέντευξη του στα ‘Νέα’, ο Αθηναίος τραγουδοποιός εξηγεί πώς έγραψε το τραγούδι: Το έγραψε ύστερα από έναν χωρισμό. Είχε μια σχέση που κράτησε λίγους μήνες, χρόνο αρκετό όμως για να τον σημαδέψει. Η κοπέλα έφυγε στο εξωτερικό, ούτε που την ξαναείδε και ούτε η ίδια έμαθε ότι το τραγούδι που ουσιαστικά σηματοδοτεί την αρχή της καλλιτεχνικής πορείας του Περίδη είναι γραμμένο για εκείνη.
Ρίχνω στη νύχτα μια σπρωξιά
παίρνει φωτιά και ξημερώνει
στη τελευταία ρουφηξιά
παίρνω όρκο να τελειώσει πια
ό,τι τελειώνει.
Μπαίνω στο τρένο την αυγή
για να με βρει σε άλλο μέρος
η μέρα ετούτη που θα μπει
να με γλιτώσει από κει
που ήμουνα ξένος.
Φεύγω, φεύγω, κάθε μέρα φεύγω
μέτρο μέτρο, όλο πιο μακριά
φεύγω, φεύγω, τόσα χρόνια φεύγω,
στη καρδιά μου όλο πιο κοντά.
Ρίχνω στα μάτια μου ένα φως
και κάνω ανάκριση μονάχος,
ο χωρισμένος μου εαυτός
είναι που χώρισε το κόσμο
από λάθος.
Άραγε τι να φταίει τι
που ονειρευόμαστε στον ξύπνιο,
και να ‘ναι η λησμονιά αυτή
που ανοίγει πόρτες το πρωί
στο πρώτο χτύπο.
